Souplesse

Met een verbeten trek om de mond, mijn voorhoofd in diepe fronsen geplooid, trap ik hard tegen de helling op. Ik heb me in het voorjaar aangesloten bij onze plaatselijke wielrennersclub, en ik ben vastberaden deze hindernis voor me te overwinnen. Onze begeleider komt naast me fietsen. “Souplesse, Brenda,” zegt hij.
Ik strijk mijn voorhoofd glad en adem diep in. Ik laat een beetje los, en ja, het gaat beter.

Hoe vaak merk jij, dat alles net iets gemakkelijker gaat wanneer je de teugels een beetje laat vieren?

Het is de dag van vandaag niet altijd makkelijk. We leven in een cultuur van druk-druk-druk. Hoe drukker, hoe beter. Druk betekent dat je bezig bent. Druk is een nieuw synoniem voor succes. We plannen onze agenda’s propvol, al was het maar om voor onszelf de illusie te creëren dat we goed bezig zijn. De efficiëntie van al dat plannen geeft ons een (vals) gevoel van veiligheid. Zeggen dat je niets te doen hebt vandaag, is not done.

Dus toen er vorige zomer plots een opdracht weg viel, en de leegte van een week zonder geplande activiteit op de kalender verscheen, was mijn eerste gedachte, “Hoe krijg ik dit gat zo snel mogelijk opgevuld?”

Een zot idee kwam in me op: wat als ik deze aangereikte opportuniteit zou benutten voor iets helemaal voor mezelf? Rondtoeren op m’n nieuwe koersfiets? Helemaal alleen?
Ik had zoiets nooit eerder gedaan of verlangd, maar waar moest ik op wachten? Tot ik zeventig ben en minder uit de voeten kan? Het moment was “nu”, en ik zei volmondig “JA!”

In augustus trok ik naar Nederland voor een solo fietstocht van Walcheren tot Rotterdam. Zonder vooraf iets te regelen, op den boemel, zoals ze zeggen. Geen verbeten trekken om mijn mond, alleen de souplesse van in beweging zijn, zonder compagnon of medereiziger. Het wakkert mijn creativiteit aan. Het ontdekken, onthaasten en puur genieten wassen de stress van de drukte weg, en maakt plaats voor inspiratie.

Aan het einde van deze vijf dagen met mezelf en m’n fiets besef ik hoe belangrijk het is om uit te zoomen want als ondernemer is de groei van mijn bedrijf rechtstreeks verbonden aan mijn persoonlijke groei. Door even afstand te nemen, en me niet te laten verslaan door wat aanvankelijk een tegenslag leek, kon ik herbronnen, groeien, en volledig mezelf zijn.